Duiken ook overleefd!

Groeten vanuit de schuur in Ommen!

Het is nog maar twee dagen geleden dat ik mijn vorige stukje schreef, maar het leek me goed even te laten weten dat ik niet ben verzopen of opgegeten door haaien. Bovendien lijkt het veel langer geleden dat ik hier vertwijfeld in ditzelfde internetcafe zat.

Nog bedankt voor alle adviezen. ;-) Vooral die ene van een stel gekken die voorstelden om uit een vliegtuig te springen in plaats van in het water was hartverwarmend. Ik zat op een terrasje met een koffie te schaterlachen. Dat vinden mensen hier niet raar, die zitten zelf ook allemaal hun SMS'jes van thuis te lezen.

Het is een tweedaagse duikcruise geworden, en het was geweldig. Ik had nog niet meer gedaan dan een paar duiken in het kader van mijn Open Water Course, en dan is het een hele ervaring om gewoon lekker te kunnen rondkijken, zonder zo'n naar mannetje die zegt dat je nu je bril vol water moet laten lopen of net moet doen alsof je zuurstof op is.

We waren met z'n allen wel een stel verwende nesten. Er stonden zes duiken in ruim 24 uur gepland, en het kon voorkomen dat iemand zich maar met moeite kon motiveren om weer dat koude natte wetsuit aan te trekken. Maar ja, we waren er nu toch, nietwaar? Dus vooruit maar...
Ik heb een duik overgeslagen. Die was om zes uur 's ochtends, en ik kan me best voorstellen dat het leuk is om vissen wakker te zien worden enzo, maar ikzelf lag nog heerlijk te slapen in mijn cabine, genietend van de rust.

(Even terzijde: ik slaap hier in Cairns in het Cairns' Girls Hostel. Dat was dus de laatste keer. In theorie lijkt het leuk -om een paar redenen- maar in de praktijk word je wakker gehouden door bekvechtende meisjes in de keuken. Er hangt een 'familiesfeer', wat eigenlijk betekent dat je je in een weeshuis waant met 20 zussen. Ik heb geen zussen, en ik geloof dat ik daar blij mee ben. Dus die kamer voor mezelf op een doodstille zee was een verademing.)

Ik maakte me een beetje druk over mijn gebrek aan duikervaring, maar dat was niet nodig. Ik was, samen met een meisje dat haar cursus in Thailand had gedaan, de enige 'certified diver'. De rest deed hun cursus op de boot (2) of wilde alleen snorkelen (1).

Niet dat dat betekende dat we aan ons lot overgelaten konden worden: we zijn twee keer verdwaald op het Great Barrier Reef. Maar een van die keren was met een gids die de weg hoorde te weten, dus toen hebben we maar besloten dat we verdwalen net zo goed zelf konden.

Er waren maar vijf mensen die er te gast waren. De rest, zeker een stuk zeven dive crew en vijf of zes hulpjes voor de keuken en dergelijke, waren er om ons in de watten te leggen. Die hulpjes zijn trouwens vormalige gasten die tegen kost, inwoning en gratis duiken een paar dagen blijven hangen om de afwas te doen en bedden op te maken. Het was een stil weekend, en dat heeft vast iets te maken met het weer. De zon heeft nauwelijks geschenen, het waaide en het was koud. Dat vonden de Australiers tenminste. Wij, Britten en Nederlanders, zaten dolblij in het bubbelbad op het bovendek te genieten van het waterig zonnetje, zodra dat door het wolkendek heen kwam.

Het rif was prachtig. Er was ook een mannetje dat constant om ons heen dobberde om te filmen en te fotograferen. Ik heb de DVD gekocht. Waarom weet ik niet meer, want ik zie eruit als een psychopaat met die duikbril op. En ook, maar dat heeft niets met het voorgaande te maken, als mijn broer.

We hebben een hoop leuks gezien, en ook een nachtduik gemaakt! Tijdens die nachtduik zag iemand (een van de hulpjes) een haai, maar wij hadden het te druk met een andere rare vis. Dus net als in Tasmanie is de haai weer letterlijk en figuurlijk langs mij heen gegaan.

Zo'n nachtduik is geweldig. We waren met z'n vijven, allemaal met een flinke zaklamp. Al die arme slaperige visjes die we hebben laten schrikken...

Overdag ook veel gezien. Er kwam een schildpad op mij af. Zo dichtbij dat ik de neiging had om hem te knuffelen. Dat vond 'ie niet zo erg, maar hij wilde ook wel even weten of er ook iets eetbaars aan mij was, mijn haar bijvoorbeeld. Nee, dat is geen zeewier!

Verder allemaal rare visjes en mooie koralen en schelpen die dichtgaan als je ze aanraakt en koralen in alle vormen en maten en kleuren en het was allemaal prachtig. Ook al was het weer beroerd en het zicht dus ook.

En ik ben nu definitief gewonnen voor het duiken. Na die cursus schijnen veel mensen nooit meer te duiken, en dat kan ik me voorstellen. Het is in het begin zo'n gedoe, en het duiken zelf is lang zo leuk niet als je van die kunstjes moet doen en je druk moet maken over praktische dingen.
Maar als je eenmaal gewoon lekker dat water in mag en visjes achterna zwemmen, dan wordt het pas echt leuk.

Ik heb ook foto's gemaakt, met een wegwerpcamera. Ik had nog even gekeken naar onderwaterunits voor mijn eigen digitale, maar van de prijzen, zelfs tweedehands op eBay, (en het formaat trouwens) kreeg ik een beroerte. Misschien meer iets voor mijn dertigste verjaardag. Al mijn vrienden en familie hebben nog 10 maanden om te sparen, en dat is dan wel nodig ook. Misschien moet ik er nog wat vrienden bij maken, voor de zekerheid.
Dus de foto's zijn ongetwijfeld geen hoogstandjes, en ze zullen ook wel bestaan uit bubbels en wazige foto's van halve schildpadden. Maar da's altijd beter dan niks.
Zodra de foto's zijn ontwikkeld, zal ik weer een dia-avond houden.

Aan de westkust hebben ze trouwens ook zo'n rif... Bijna net zo mooi, en een stuk rustiger. Ik bedoel er verder niks mee hoor...

Maandag naar Brisbane. Dan word ik opgehaald door een vriendin van me, die al maanden mailt dat ik nu eindelijk eens langs moet komen. Ik hoop dat het gezellig wordt.

Maar eerst nog de zondag doorkomen in deze explosie van schreeuwerige uithangborden. En vroeg naar bed, want ik ben verkouden.