De grote rooie steen in het midden (1)

Hoi allemaal!

Ik ben weer opgdoken in de bewoonde wereld. Nou ja, bewoonde wereld... Ik zit nu in Alice Springs, het stadje in het erg lege midden van Australie. Er wonen hier ongeveer 25000 mensen maar omdat het de stad is voor de wijde omtrek (en dan hebben we het volgens mij over iets waar Nederland zo een paar keer in past) is er echt alles wat een mens nodig kan hebben. Ik blijf hier een paar dagen hangen, en dan ga ik verder. Waarheen, dat weet ik nog niet, want het probleem is juist dat Alice in het midden ligt. Je kan dus alle kanten op, en ik word er accuut besluiteloos van.

Een ruime week geleden vertrok ik van Adelaide met weer zo'n tourbus naar Alice Springs. We zouden er zeven dagen over gaan doen, en dat is aardig doortuffe, want dat is het halve continent. Gelukkig hou ik wel van sentimenteel uit het raam staren en bijrijder spelen (chauffeur voeren en wakker houden, voornamelijk).

In ieder geval heb ik een heerlijke tijd gehad deze week. Het allerleukste was slapen bij het kampvuur in je slaapzak. Middenin de outback, dus je ziet sterren tot je er duizelig van wordt. Je ligt trouwens in een 'swag', een soort omhulsel voor je slaapzak. Ik vond het fantastisch. Als iedereen om mij heen al sliep, lag ik nog naar de melkweg te kijken en diepe gedachten te hebben.

Helaas hadden de andere mensen van de groep het nogal koud, dus legde iemand midden in de nacht, na een gang naar de wc, een halve boomstam op het vuur. Helaas was die boomstam veel langer dan de bak waar wij omheen lagen. En wie lag er met haar tere hoofdje onder zo'n smeulend blok? In haar nieuwe slaapzak nog wel? Juist, uw reisverslaggever. Middenin de tweede nacht onder de sterren viel er een brandend stuk hout naast mijn hoofd, dat mijn 'swag' en dat van mijn buurvrouw in brand zette. Iedereen om mij heen sliep uiteraard vredig verder. Ik had het heerlijk warm, dus ik lag in mijn blote kont in mijn swag. Het beeld van naakte Thea die probeert met enige elegantie een brand te blussen zonder meteen de halve groep te flashen, u mag daar gerust een beetje om lachen. Maar het is gelukt, en de buurvrouw wiens leven ik wellicht gered heb, heeft er helemaal niets van gemerkt.

De volgende dag bleek er een gat in mijn slaapzag te zitten, veroorzaakt door een smeulend kooltje. Ik was behoorlijk chagerijnig, en toen ik later op de dag ook nog mijn mobieltje kwijt bleek te zijn, kreeg ik een pesthumeur dat dagen duurde.

Een paar dagen later sliepen wij weer in een kamp in swags. Ik had weer de halve nacht sterren liggen tellen, en sliep net, toen ik gesnuffel hoorde naast mij. Ik keek op en er stond een dingo op een van mijn sokken te kauwen. Mijn andere sok en de hoes van mijn slaapzak lagen al een paar meter van mijn slaapzak vandaan, dus hij was er al een tijdje. Toen hij zag dat ik wakker was, ging hij leuk spelen. Sok meenemen, rondje lopen, liggen, opstaan, sok laten vallen... Dingo's zijn wilde honden, en ze hebben de reputatie dat ze heel gevaarlijk zijn en mensen aanvallen. Het verhaal van een vrouw wiens baby door een dingo is doodgebeten bij Ayer's Rock is het meest beroemd.
Maar deze dingo was zo speels dat ik dacht dat het een gewone hond was. Dingo's maken alleen een heel raar huilend geluid in plaats van dat ze blaffen. En toen ik hem wegjaagde (hij had intussen ook al de slippers van iemand anders gejat) ging hij op een paar meter afstand op een heuveltje naar mij liggen kijken en dat huilende geluid maken. Ik heb een heel mooie foto gemaakt, die blijkbaar zo bijzonder is dat de tourguide hem wil hebben. We hadden al dagen geprobeerd vanuit de bus goede foto's van dingo's te maken, maar ze zijn niet zo dol op aandacht dus ze rennen weg als de bus stopt.

Ik was dus uit mijn slaapzak gekropen (eerst kleren aan) en toen ik er weer inging, ging ik precies naast het deel van de slaapzak zitten waar het gat zat. Gevolg: het sneeuwde ganzendons. Het hele kamp werd bedekt met mooie witte vlokken. Iedereen sliep uiteraard als een blok, net als de vorige keer. Ik werd weer pissig, want er leek wel meer gans rond het mapvuur te liggen dan in mijn slaapzak, en dat kreng is net nieuw.

De rest van de nacht kwam de dingo nog een paar keer terug, kijken of ik nog te porren was voor een spelletje. Toen ik hem met dreigende geluiden (ik vond tenminste dat ze dreigend klonken) probeerde weg te jagen, ging hij weer op dat heuveltje liggen, nu met wat gegrom erbij. Toen heb ik het verder maar laten zitten.

De volgende dag waren diverse mensen hun slippers kwijt en zei een Brits meisje: 'Het lijkt wel of er een kip op mijn hoofd heeft geslapen.' Ik hield een tirade dat ik niet kon geloven dat iedereen door het drama met de dingo was geslapen, want hij heeft zeker een half uur door ons kamp rondgewandeld en aan tassen lopen trekken. Daarna ben ik alle slippers gaan zoeken en allemaal teruggevonden in het bos om ons kamp. Er zaten wel een paar gaten in, hier en daar... En de compressiehoes voor mijn slaapzak is ook niet meer wat 'ie geweest is... Sorry Martijn. In ieder geval heb je er een sterk verhaal bij voor in de kroeg.

Ondanks al deze avonturen: geweldig, dat slapen in een swag. Ik ben gewoon wat verder van het vuur gaan liggen. Laat anderen hun slaapzak maar in de fik zetten, ik had het heerlijk warm.

Ik heb nog twee minuten en ik heb nog helemaal niets gezegd over al die mooie zonsopgangen en zonsondergangen en Ayer's Rock en al die andere grote stenen. Dat moet dan later maar in deel twee van de ongetwijfeld driedelige serie over mijn reis van de kust naar Ayer's Rock, de grote rooie steen in het midden van Australie. Tot later!