Reisperikelen

Dag allemaal,

Ruim drie maanden zijn voorbij, ik ben over de helft. Tijd voor deel 2 van mijn reis. Morgen vertrek ik naar Adelaide, en daarna kan het alle kanten op. Misschien naar Perth. Of wellicht naar die grote rooie steen in het midden. We zien wel...

Het wordt een beetje omschakelen van mijn stadsleventje met concerten en etentjes naar de bergschoenen en rare hotels, maar ik heb het hier wel gezien nu. Wel een paar heel leuke dingen gedaan.

Zo was daar op 30 april Koninginnedag. Ja, dat vieren ze hier. Ik geloofde het ook niet, maar op het centrale plein van Melbourne, Federation Square, was een oranje tent opgezet en een of ander hoogbejaard vrouwtje in klederdracht stond op een podium de massa de klompendans te leren. 'Massa' is hier wat overdreven, want het weer was ook erg Koninginnedag-achtig: het regende.
Er was ook een clown die de kinderen iets over oliebollen probeerde bij te brengen en er werden kroketten, patat met en drop verkocht. Mijn drie zakken drop zijn helaas nu op. Stef, Bec en ik hebben ons enorm vermaakt en iemand van SBS Radio wilde mij interviewen voor het wekelijkse Hollandse uurtje op de radio.
Verder het gebruikelijke wat je ook in het gemiddelde Nederlandse dorp tegenkomt: oud mannetje dat klompen maakt, een poffertjeskraam, dat soort dingen.

Dit weekend kwam een vriendin van John en Jeremy logeren en met z'n drieen (Jeremy kon niet) zijn we naar een gothic theater-restaurant geweest. Dat kun je echt niet uitleggen. Een soort stand-op comedy door vampiers, en je eten wordt gebracht door hysterische figuren die blijkbaar net uit de martelkamer zijn ontsnapt. Je moet ervan houden...
Na de voorstelling werd het podium een dansvloer, en Michelle en John waren snel verdwenen. Ik had echter een bijzondere missie. Bij de rekening zat namelijk een ansichtkaart die het restaurant gratis verstuurde, wereldwijd. Dat kon ik natuurlijk niet laten passeren, dus ik heb van verlaten tafeltjes de ansichtkaarten weggegrist en volgepend. Als je binnenkort een kaart krijgt, dan wist ik je adres uit mijn hoofd.

Zaterdag ben ik met Stef en Bec naar La Traviata geweest, en het was erg goed. Opera en ik zijn dus nog niet helemaal voor elkaar verloren. Wij hadden studentenkaartjes (leugentje om bestwil), wat betekent dat je voor 37 dollar overal mag zitten waar je wilt, dus wij zaten met onze neus vooraan, tussen de mensen die 210 dollar per persoon betaalden. Het was heel leuk om mensen te kijken, echt een ouderwets avondje uit.

Zondagmiddag kwam Verdi's Requiem, ook prachtig. Ik heb voor de komende paar weken genoeg cultuur in mijn bloed zitten om het een tijdje uit te zingen tussen de Crocodile Dundees.

Om niet helemaal als een holbewoner te verschijnen in het Arts Centre (OK, dat was een excuus) ben ik mezelf te buiten gegaan: ik heb schoenen gekocht. Leuke schoenen. Ze waren maar 198 dollar. ;-) Maar ze zijn zo leuk! Kijk maar:
http://www.veganwares.com/lucinda.htm

Deze neem ik natuurlijk niet mee naar de bush. Ik ga mijn tas minimaal inpakken en de rest hier bij John en Jeremy laten staan. Die hebben toch meer ruimte dan goed voor ze is. Ik had de laatste tijd ook aanvallen van cd's kopen, dus ik ben blij met de opslagplaats. Misschien gaat er wel weer een doosje naar Nederland binnenkort...

Ik heb heel erg veel zin in de rest van Australie zien. Zo langzamerhand mag ik wel een beetje voortmaken. Gelukkig heb ik maar twee absolute musts op mijn lijstje. Great barrier reef (omdat ik graag opgegeten word door haaien) en Brisbane (omdat ik het beloofd heb).
Lekker weer mijn eigen gang gaan en dingen zien, en verder trekken als ik het wel gezien heb.

Ik had nog een hoop te vertellen, maar ik moet er vandoor. Ik had de jongens nog een lading soep voor de vriezer beloofd...

Tot gauw!