Terug naar base camp

Hoi allemaal,

Ik heb even doorgelezen wat ik tot nu toe over Perth heb gezegd, en dat is bar weinig.
Eigenlijk is dat niet zo gek. Perth is best leuk, maar de omgeving van Perth, en dan vooral de kust en een paar natuurgebieden, is veel mooier.
Het probleem is alleen: Thea is bezichtigingsmoe. Ik hoef niet meer. Af, mooi geweest, over. Het sloeg meteen toe toen ik in Perth geland was, maar ja... als je net van het ene eind van het continent naar het andere eind bent gevlogen, dan laat je je niet meteen kennen. Dus ik ging op een tour mee. Drie dagen langs het gebied ten zuiden van Perth. Mooi gebied, alle `locals` gaan er naartoe als ze op vakantie gaan. Echt, van alles te zien,, mooie geschiedenis, leuke tourguide, niks mis mee. Of het moeten mijn medereizigers zijn geweest: twee stellen die bij hun huwelijk een lobotomie gratis bijgeleverd kregen. Geen leven in te bekennen.
Maar op zich was het dus heel leuk, en een van de dingen die heel populair zijn in het zuidwesten is walvissen kijken. Wij gingen ook op zo`n boot en de walvissen hadden een goeie dag: overal waar we keken zag je ze. Ik ben op een gegeven moment maar gewoon wat lukraak met mijn camera gaan richten want overal was wel een walvis die uit de zee omhoog kwam. Humpback walvissen zijn echt machtig om te zien.
Helaas had ik mijn camera nog op een of andere suffe instelling staan, en ik heb het vermoeden dat al mijn foto`s mislukt zijn.

Verder nog van alles leuks, maar ik weet niet meer zo goed wat. Tijdens die tour heb ik me voorgenomen: ik hou ermee op. Ik blijf lekker in Perth tot ik de jongens in Melbourne durf op te bellen of ik weer bij ze mag logeren.
Dus heb ik lekker in de stad gespijbeld van mijn plichten als toerist. Eigenlijk een soort herhaling van Darwin maar dan zonder feesten. Slapen, eten en lekker niksdoen dus. Geweldig! Ik kwam nog een Indiaas meisje tegen in het hostel dat gezelschap nodig had, dus met haar ben ik nog wat dingen gaan bekijken, maar voor de rest heb ik mijn boekjes gelezen op terrasjes en vrienden gemaakt in mijn vaste ontbijtstekje. De serveerster daar lacht zo vriendelijk naar je dat ik er bijna verliefd van werd.

Uiteindelijk heb ik er bijna twee weken gezeten. Halverwege kwam Bob de piloot langsgevlogen en hij had zomaar twee dagen vrij. Een ongekende luxe, zeker omdat het ook nog prachtig weer was geworden. En in mijn life of leasure kon ik zo langzamerhand best wat gezelschap gebruiken.

Behalve dan dat ik heel erg aardig ben enzo, had Bob nog een heel belangrijke reden om met mij af te spreken in Perth. Ik had zijn zonnebril. En, jongens en meisjes, een ding is me duidelijk geworden: kom niet tussen een piloot en zijn zonnebril!
In Brisbane, toen ik eindelijk door had dat die zonnebril in mijn tas van Bob moest zijn omdat het glas er steeds uitviel, sms`te ik. Ik kreeg een heel zenuwachtig smsje terug: heb je hem nog? is hij nog heel? hij is heel duur!
Na wat melig bedoelde opmerkingen (`hij staat mij anders heel goed!`) kreeg ik wel door dat het ding echt iets heel bijzonders was, en sloegen de zenuwen toe. Het is een nogal fragiel ding. Ik zat in Brisbane, en het zou nog wel even duren voor ik Bob weer tegen het lijf ging lopen. Hoe houd je dat ding in de tussentijd heel als je op reis bent?
Het is gelukt, en in Perth kon ik met veel ceremonieel gedoe de beroemde zonnebril overhandigen.

Nu hij toch tijd had, en in een grote stad nog wel, is hij maar meteen bij een zonnebrillenwinkel gaan informeren of dat glas vervangen kon worden. Dat gesprek ging ongeveer zo.

`O meneer, dat is een mooie!`
`Ja, en heel oud.`
`Dat kun je wel zeggen. Uitgestorven is `ie. Zo een zien we bijna nooit meer. Kijk toch de kleur van die glazen....`
Poetsdoekjes kwamen tevoorschijn, collega`s kwam ook even kijken. Ik lachte een beetje ongelovig en piloot en brillenverkoper legden mij gezamenlijk uit dat dit niet zomaar een zonnebril was, maar meer een soort van juweel. Ik dacht aan al die dagen dat hij op de bodem van mijn tasje had gelegen, begraven onder een boek, portemonnaie en iPod. Ik voelde mij alsof ik ergens een levende dodo had gevonden. Bob kan gedachtenlezen, en vertelde aan de brillenverkoper dat ik bijna een maand op het arme ding had gepast, en dat ik blij was dat ik er vanaf was. De verkoper keek mij namens de gemeenschap van zonnebrillenliefhebbers dankbaar aan. Echt, ik overdrijf niet.

Er volgde een discussie en een zoektocht naar diverse opties. Nieuwe bril misschien? Nee, Bob was gehecht aan dit model. Verkoper verdween op zoek in de database of er niet nog ergens in Australie een te krijgen was in dit model, ook al was hij dan vier jaar oud. Een collega maakte van de gelegenheid gebruik, of hij hem even mocht vasthouden. Ik kon een giechel niet onderdrukken en ook deze meneer legde uit dat dit niet zomaar een zonnebril was. Ik snapte het inmiddels.

Zeker een half uur verder bleek er in een uithoek van het land nog een linkerglas te zijn, en dat zou worden opgestuurd naar Perth. Alle aanwezige personeel deed ons uitgeleide. Wat een belevenis. Buiten zei ik: ik geloof dat ik zoiets met naaimachines heb. O ja? zei Bob, Laat me raden: Singer is het bekendst, maar eigenlijk niks, en het beste merk is... Husqvarna ofzo.

Dames van de ZKM, klopt het of klopt het niet?! Ik vond het eng.

`s Avonds gingen we uit, en kwamen per ongeluk in een homobar terecht (ik zweer het! ik doe het niet expres!) waar een leuk bandje van gevaarlijk uitziende vrouwen speelde. Bob genoot van alle aandacht van mannen, maar mij zag niemand staan, wat ik toch niet helemaal eerlijk vind. Pruil.
Daarna kwam er weer een bizar moment in de geschiedenis van mijn reis. Ik belandde in een karaoke bar. En ik werd toegezongen door Bob die Robbie Williams nadeed. Nou klonk het niet slecht, maar dit hoort toch onder de categorie `dingen die je niet verwacht ooit mee te maken`.

De volgende ochtend ontmoetten wij elkaar voor ontbijt, in toevallig dezelfde plek waar ik al de hele week ontbeet, en ook Bob was een beetje verliefd op de serveerster met de mooie glimlach.
Daarna nog meer rondhangen, drinken, uitgaan en ouwehoeren, en het was mij inmiddels wel duidelijk: dat allemaal in je eentje doen is leuk, maar de lol gaat er wel wat sneller vanaf. En Melbourne begon te trekken.

Dus belde ik John en Jeremy om te vragen of ik de logeerkamer voor twee weekjes mocht lenen.
John zei:
`Only two weeks? Dat is veel te kort! Kun je je ticket nog verlengen?`
En ik al die tijd maar denken dat ik in de weg zou zitten. Potverdorie.

In ieder geval: ik had het hostel geboekt tot donderdag, dus ik ging maandag op zoek naar vluchten op die dag. Duur, lange overstaptijd, allemaal ellende. Dinsdag keek ik nog een keer, en het was nog steeds allemaal ellende. Pas op zondag was het weer wat te doen, en dat duurde me te lang. Voor de gein keek ik wat er dezelfde dag nog vertrok, en bingo. Rechtstreeks, lekker goedkoop, en nog met Qantas ook dus ik kreeg te eten. Het vliegtuig vertrok binnen twee uur. Ik boekte, pakte mijn tas, checkte uit het hostel, taxi gebeld, taxi-chauffeur mijn bioscoopkaartje van die avond gegeven, op het vliegtuig gesprongen en nu zit ik in Melbourne. Dat was dus gisteren. Nu zit ik bij Natsuko, straks ga ik naar J&J (tenminste, dat hoop ik want ik heb ze nog niet gesproken).

Melbourne heeft wel een raar effect op mij. Aan de ene kant is het heerlijk om weer `thuis` te zijn, maar aan de andere kant betekent Melbourne ook: bijna weer naar Nederland. En, ik vind jullie allemaal heel lief enzo (sommige wat meer dan andere ;-)) maar ik vind het hier zo leuk! En niet alleen omdat het weer zo lekker is en ik hier zo weinig heb uitgevoerd. Als ik mijn baan en een stuk of wat mensen kon verplaatsen naar Melbourne, dan wist ik het wel.

Dus die vraag van John, of ik mijn ticket nog kan verlengen, spookt door mijn hoofd. Ja, dat kan wel. Maar dan moet ik wel een baan. Want ik heb net mijn saldo gezien van mijn Australische bankrekening, en dat is maar liefst $278,60. Daar kom je niet ver mee als je elke ochtend buiten de deur ontbijt!

Voorlopig zien jullie me gewoon de 28ste op Schiphol. Tot die tijd ga ik nog even vergeten dat er zoiets is als Schiphol... als je begrijpt wat ik bedoel.