Oef...

Tjonge... bedankt voor alle felicitaties! Het was inderdaad een leuk weekend, maar het heeft z`n prijs. Zo fris en fruitig als ik was op 14 april, zo gebroken ben ik twee dagen later. Nee, drie dagen later. Tot nu toe voelt 29 een stuk ouder dan 28...

Vrijdag dus een soort van prive-feestje met Natsuko en Tracey. Ontzettend lekker en leuk en gezellig.
Zaterdag hebben we Natsuko wegens oververmoeidheid in bed gestopt en ging ik met een doos van 15 kilo naar het postkantoor. Was wel zwaar, dus ik was blij dat ik er was. Helaas was het postkantoor dicht, dus kon ik meteen rechtsomkeert, half South Yarra door. Dat begon al goed.

Thuis heb ik de doos weer in een hoek gezet en besloten dat ik de rest van de dag op z`n South Yarra`s zou aanpakken. Met andere woorden: ik ging naar de Prahran Market, waar ze de lekkerste tapas en dergelijke verkopen, en daar heb ik bij twee kraampjes 110 dollar uitgegeven. Zo, het feest kan beginnen. Thuis hebben Tracey en ik alles heel vakkundig in schaaltjes gemikt en de rest van de avond net gedaan alsof we de hele dag in de keuken hadden gestaan.

Tracey en Natsuko keken al de hele week enorm uit naar het feestje, want ze hadden in een blad gelezen de top drie gelezen van waar mensen hun echtgenoten ontmoeten.
1) in bars
2) op feestjes bij mensen thuis
3) in boekhandels (ik geloof er niks van. iedereen die hun partner in een boekhandel heeft ontmoet daag ik uit om te reageren!)
Sindsdien ging mijn verjaardagsfeestje gebukt onder een verborgen agenda die al heel snel minder verborgen werd. Ze hebben zelfs tegen iedereen die we uitnodigden gezegd dat ze minstens 1 single man mee moesten nemen.
Maar goed, ik heb me geweldig vermaakt, tegen iedereen aangekletst en een beetje te veel gedronken, maar gelukkig hielden mensen me af en toe overeind.

Nadat onze wijn op was en Natsuko een karaoke-DVD dreigde op te zetten, zijn we de kroeg in gegaan, en daar ouwehoerde ik wat met John, die samen met een vriend van hem vlak bij ons in de buurt woont. Hij zei op een gegeven moment tegen mij:
`Jeremy en ik hebben het even overlegd, en we zouden het leuk vinden als je een paar weken bij ons komt logeren.`
Nu ik het zo opschrijf klinkt het redelijk ranzig... Maar wacht, ik kan het uitleggen! Ik had tegen John gezegd dat ik best wat langer in Melbourne wil blijven, om al die leuke tentoonstellingen, festivals en theatervoorstellingen wil bezoeken, en bovendien heb ik ineens een hele hoop leuke mensen leren kennen.

Ik ben weer eens met mijn neus in de boter gevallen: een kamer in een kast van een huis hier om de hoek, en de heren willen er niets voor hebben. Hun ogen begonnen pas te glimmen toen ik zei dat ik dan in ieder geval voor ze wilde koken, als ik niets mocht betalen. Ik ben benieuwd of ik het nog kan, want er wordt nu al maanden voor me gekookt en dat bevalt nogal...

Ook John en Jeremy zijn weer een kleurrijk stel, trouwens. John is homo en Jeremy is hetero, maar ze zijn zo onafscheidelijk dat iedereen die ze ontmoet, aanvankelijk denkt dat ze een stel zijn. Niet echt bevorderlijk voor hun liefdesleven, uiteraard, en daar hoor je ze ook regelmatig over klagen. Het zijn allebei schatten. Met John heb ik afgesproken elke week even bij de gay boekhandel binnen te lopen, voor het geval die top drie hierboven toch klopt...

Gisteren, de dag na de avond ervoor, kwamen Tracey, Natsuko en ik maar moeizaam op gang. Tracey heeft me uitgelegd dat Aziaten niet zo goed tegen drank kunnen. Ik vind het niet eerlijk, ik wil ook zo`n excuus.
Een van de dames had de avond ervoor de statistieken van die huisfeestjes onderbouwd en een man gescoord, dus we hebben de rest van de middag in onze pyjama`s voor de kachel gezeten, thee gedronken en het laatste nieuws doorgenomen (die arme man, hij moest eens weten).

`s Avonds zijn we wezen eten bij een vriend van Tracey die uit Mauritius komt, en daar hebben we een Bollywoodfilm gezien. Ik word echt in een moordend tempo cultureel bijgespijkerd.
Tegen tweeen in de kou terug naar huis gekleumd, en vanmorgen naar de sportschool! Geloof het of niet, Tracey heeft Thea in een huppelklasje gekregen. Ik jammerde nog dat ik helemaal geen sportschoenen heb, maar helaas waren die bij deze les niet nodig. Dit was een combinatie van Tai Chi, yoga en Pilates.
Ik vond het nog leuk ook. Ik heb een maand gratis omdat Tracey net lid is geworden, dus ik ga de komende tijd eens lekker op z`n Hollands genieten van gratis-is-nooit-weg.

We zijn in die twee weken dat ik hier nu zit, een heel interessant vrouwenhuishouden geworden. Ze vinden het ook helemaal niet leuk dat ik al weg wil. En ik maar denken dat ik in de weg lag in die woonkamer...

Maar goed, ik ga dus in Melbourne blijven! Misschien ga ik ook werken, als ik iets leuks vind. Bec heeft al heel subtiel een vacature uitgeprint van de website van de universiteit hier, een baan met SAP die sprekend lijkt op wat ik in Amsterdam deed. Het ziet er wat al te lange-termijn uit, maar we zullen zien.

Morgen die stomme doos naar het postkantoor (eerst bellen of ze open zijn...), daarna met mijn nieuwe sportschoenen naar de fitness, en `s avonds naar het International Comedy Festival met Allan, Tracey en Andrew. En ik schijn op het feestje gezegd te hebben dat ik aanstaande zaterdag best wil voetballen. Dat is echt honderd jaar geleden, ik kan het vast niet meer.

We zullen zien. Nu eerst heel lang slapen...